Muzyka plaży

Podczas lektury odnosiłem wrażenie, że gdyby z tej książki wyeliminować co trzecie słowo, całość zyskałaby na wartości. Czytając dzieła amerykańskich autorów, często zastanawiam się nad relacjami i emocjami, które łączą ich postacie – wydają mi się one przerysowane i nienaturalne, przez co cała historia traci na głębi i wydaje się nierzeczywista. Jednakże są fragmenty, które przypadły mi do gustu: te opowiadania, które w pewien sposób miały usprawiedliwiać działania bohaterów, wydają się najmocniejszym elementem tej książki.

Podczas lektury odnosiłem wrażenie, że gdyby z tej książki wyeliminować co trzecie słowo, całość zyskałaby na wartości. Czytając dzieła amerykańskich autorów, często zastanawiam się nad relacjami i emocjami, które łączą ich postacie – wydają mi się one przerysowane i nienaturalne, przez co cała historia traci na głębi i wydaje się nierzeczywista. Jednakże są fragmenty,...

🌊 "Człowiek nigdy nie wie, dokąd zaprowadzi go miłość". Dla bohaterów książki Pata Conroya "Muzyka plaży" , pokiereszowanych trudem przeszłości, to właśnie miłość staje się przewodnikiem po życiu i balsamem dla duszy. W tej powieści, napisanej z epickim rozmachem, liczącej ponad 700 stron, postaci składających się na wielobarwną gromadkę jest naprawdę sporo. Każdy przychodzi do Czytelnika ze swoją historią, krzyczącą dramatyzmem i cierpieniem.
🌊 Czytelnik podróżuje w tej książce po Karolinie Południowej zachwycającej bogactwem natury, spaceruje ciasnymi uliczkami Rzymu, ale zajrzy też za mury getta, będzie się przedzierał przez gęstą i duszną wietnamską dżunglę. Będzie wdychał czerwień pomidorów we włoskim spaghetti albo smród lizolu szpitalnej sali. Będzie razem z Lucy troskliwie opiekował się jajami żółwi morskich, krzyczał na wiecach przeciwko wojnie w Wietnamie, surfował z Jordanem po grzywach oceanicznych fal i uciekał przed fanatyzmem nazizmu. To powieść bogato utkana wątkami, motywami, wydarzeniami i postaciami. Ta mnogość może oszołomić intensywnością, ale nie daje wrażenia przesytu. Wszystko łączy się w płynną, niezwykle poruszającą całość, w której Conroy rozprawia się z amerykańską historią i polityką, ale też sięga do światowej zbiorowej pamięci mającej ogromny wpływ na życie pojedynczych istnień.
🌊 To powieść głęboka, totalna, obfitująca w detale i emocje. Tu nie ma drogi na skróty ani płaskiej, tik-tokowej narracji. To książka tradycyjna, intensywna, szczegółowa, tak piękna, że nie chciałam jej kończyć. Takie książki chcę czytać, dla takich książek założyłabym wydawnictwo. Czytajcie Pata Conroya!

🌊 "Człowiek nigdy nie wie, dokąd zaprowadzi go miłość". Dla bohaterów książki Pata Conroya "Muzyka plaży" , pokiereszowanych trudem przeszłości, to właśnie miłość staje się przewodnikiem po życiu i balsamem dla duszy. W tej powieści, napisanej z epickim rozmachem, liczącej ponad 700 stron, postaci składających się na wielobarwną gromadkę jest naprawdę sporo. Każdy...

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

Powieść-baśń dla dorosłych, chociaż wszystkie wątki w niej zawarte mogły się zdarzyć. Wzbudza wszelkie emocje, zawiera tak wiele najdziwniejszych historii, nierówne tempo akcji, przez które niejednokrotnie chciałam przerwać lekturę. W miarę czytania jednak wciągnęła mnie tak, że zarwałam noc aby ją ukończyć. Teraz tylko dylemat, czy nie za nisko oceniłam.

Powieść-baśń dla dorosłych, chociaż wszystkie wątki w niej zawarte mogły się zdarzyć. Wzbudza wszelkie emocje, zawiera tak wiele najdziwniejszych historii, nierówne tempo akcji, przez które niejednokrotnie chciałam przerwać lekturę. W miarę czytania jednak wciągnęła mnie tak, że zarwałam noc aby ją ukończyć. Teraz tylko dylemat, czy nie za nisko oceniłam.

Powróciłem do tej książki po 15 latach. Zrobiła na mnie tak samo dobre wrażenie jak wtedy. Piękna opowieść o traumach, nierozliczonej przeszłości, o tym jak musimy dorosnąć do pewnych rzeczy, pogodzić się z innymi Cudownie przedstawiony Rzym z jego codziennością, zabytkami i oczywiście jedzeniem. Magiczna opowieść.

Powróciłem do tej książki po 15 latach. Zrobiła na mnie tak samo dobre wrażenie jak wtedy. Piękna opowieść o traumach, nierozliczonej przeszłości, o tym jak musimy dorosnąć do pewnych rzeczy, pogodzić się z innymi Cudownie przedstawiony Rzym z jego codziennością, zabytkami i oczywiście jedzeniem. Magiczna opowieść.

Niestety mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Nie jest zła, ale...
Nie wiem która książka była pierwsza, Książę Przypływów, czy ta. W każdym razie Muzyka Plaży to Książę Przypływów, tylko trochę inna. Powtórzone są wszystkie motywy - piękna, niewydolna matka, dzieciństwo na rozlewiskach, szalone przygody w młodości, baseball jako jedna z najważniejszych wartości w życiu, dramatyczna historia głównego bohatera i jego najbliższych, na koniec odnalezienie równowagi i powrót w rodzinne strony.
Tak więc czytając, miałam wrażenie, że to już było, tylko bohaterowie są trochę inni.
Może gdybym przeczytała Muzykę Plaży przed Księciem Przypływów to Muzyka dostałaby 10 gwiazdek, a Książę tylko 6.

Niestety mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Nie jest zła, ale...
Nie wiem która książka była pierwsza, Książę Przypływów, czy ta. W każdym razie Muzyka Plaży to Książę Przypływów, tylko trochę inna. Powtórzone są wszystkie motywy - piękna, niewydolna matka, dzieciństwo na rozlewiskach, szalone przygody w młodości, baseball jako jedna z najważniejszych wartości w...

Kolejna rewelacyjna pozycja Conroya. Z trudna opowieścia o Holocauscie w tle i tym jak naznacza człowieka na całe życie. A z drugiej strony wzruszająca walka o życie żółwi, uwrażliwiająca człowieka. A wszystko to jak zwykle opisane plastycznym, przyjaznym językiem Conroya, z dużą dawka humoru w relacjach braterskich. Jaka to strata że on napisał tak mało książek, nie znam drugiego takiego autora.

Kolejna rewelacyjna pozycja Conroya. Z trudna opowieścia o Holocauscie w tle i tym jak naznacza człowieka na całe życie. A z drugiej strony wzruszająca walka o życie żółwi, uwrażliwiająca człowieka. A wszystko to jak zwykle opisane plastycznym, przyjaznym językiem Conroya, z dużą dawka humoru w relacjach braterskich. Jaka to strata że on napisał tak mało książek, nie znam...

nie skończyłem

nie skończyłem

Hm....mam dylemat, czy zrecenzować, gdyż nie przeczytałam całej? Może to jednak jest też swoistą oceną, że nie dałam rady. Z kartki na kartkę irytowała mnie coraz bardziej. Książka liczy 720 stron, a ja 72 przeczytałam uważnie, by potem wybiórczo jakiś kawałek raz po raz odczytać i mieć pojęcie, co się będzie działo. Przegadana, dialogi takie nienaturalne, na siłę dowcipne i złośliwe lub ckliwe z kolei....Gdy porównam sobie np.temat holocaustu z tej książki a przedstawiony u Cabre w Wyznaję, to ho ho ho . Nie ta liga, nie ten język, nie te emocje. Podsumowując - gdy jesteś młodym człowiekiem, czytaj. Masz jeszcze dużo lat czytania przed sobą.Ja muszę już selekcjonować i wybierać te, od których się nie mogę oderwac, gdyż życia mi nie starczy na przeczytanie tych najwspanialszych😀😀😀. Ta do nich nie należy.

Hm....mam dylemat, czy zrecenzować, gdyż nie przeczytałam całej? Może to jednak jest też swoistą oceną, że nie dałam rady. Z kartki na kartkę irytowała mnie coraz bardziej. Książka liczy 720 stron, a ja 72 przeczytałam uważnie, by potem wybiórczo jakiś kawałek raz po raz odczytać i mieć pojęcie, co się będzie działo. Przegadana, dialogi takie nienaturalne, na siłę dowcipne...

Dobra,trudna,smutna,nawet humor jest trudny ale warto

Dobra,trudna,smutna,nawet humor jest trudny ale warto